Tüter başımda evham , penceremde gülüşün...
Doğrulur da bakarım, hislere bölünmüşüm.
Kendime sürülmüşüm, ışıklar ülkesinden...
Hangi yarında mümkün, kaynağıma dönüşüm.
Gün telaşında kavgam, gece ile dövüşüm
Doğrulur da bakarım, yorgana bürünmüşüm...
Ne bilirdim meğer ben, yaşamak bahçesinden
yarım kalmış bir nefesle , sonsuza yürürmüşüm.
Söyle , nasıl kurtulur , bir insan kendisinden!
Ben bu etten mezara , ölmüş de mi düşmüşüm?
Ben bir sessiz harfmişim "sevmek" alfabesinden
Sen kocaman bir şiir, seninle büyürmüşüm.
İsmini kuşanmışım hep zafer gereğinden
Doğrulur da bakarım, t'uzaklara düşmüşüm.
Bir esaret çalar ki, duyarsın yüreğimden...
Anlarsın yokluğunda , ne kadar özgür'müşüm.
Doğrulur da bakarım , şu zaman , geçmiş'iz
Nasıl gülerdin çocuk , nasıl da değişmişiz.
Hiç'mişiz, masallara ne manalar biçmişiz
Hakikate susamış , yalanları içmişiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder